Ook 27 jaar later zit James Hunt nog in onze harten: de wereldkampioen F1 van 1976 na tweestrijd met Lauda
Foto: © photonews
Niki Lauda was eerst zijn goede vriend en dan in een latere fase op sportief gebied zijn grote rivaal. Dan hebben we het natuurlijk over James Hunt. Exact 27 jaar geleden hebben we van hem afscheid moeten nemen. Maar hij staat voor eeuwig in de geschiedenisboeken als wereldkampioen Formule 1.
Maar Hunt was natuurlijk wel meer dan dat. James Hunt was een luidruchtige en extraverte kerel, maar kon het evengoed ook vinden met mensen die een heel ander karakter hadden. Op zijn achttiende verjaardag woonde hij een race op Silverstone bij en toen geraakte hij helemaal verliefd op de motorsport.
In 1973 zette hij dan zelf zijn eerste stapjes in de koningsklasse van de autosport, de Formule 1. Hunt reed eerst drie jaar voor Hesketh. McLaren was voor het jaar nadien op zoek naar een nieuwe rijder en geen van de toenmalige toppiloten was toen beschikbaar. Zo kwam McLaren uit bij Hunt, die bij Hesketh al indruk had gemaakt, en dat bleek een schot in de roos.
NIET ZONDER SLAG OF STOOT
Zijn debuutseizoen bij McLaren bracht achteraf gezien het gedroomde resultaat op, maar niet zonder slag of stoot. Hunt reed het snelst in de GP van Spanje, maar werd gediskwalificeerd omdat hij met zijn wagen te wijd zou gegaan zijn. In beroep kreeg Hunt alsnog de overwinning terug toegewezen, maar de toon was alvast gezet. Zijn overwinning voor eigen volk werd hem wel afgenomen, na een incident met Lauda in ronde één.
De race werd even stopgezet en er volgde een herstart, maar Ferrari vond dat Hunt niet opnieuw mocht starten en kreeg achteraf gelijk. Op de Nürbürgring blesseerde Lauda zich en reed Hunt onbedreigd naar de overwinning. Ook in de volgende races kon de Brit knabbelen aan zijn achterstand. Na zeges van Hunt in Canada en de VS kwam hij slechts drie puntjes te kort om Lauda bij te benen.
BESLISSING IN JAPAN
Er volgde wel nog de laatste wedstrijd van het seizoen in Japan. In natte weersomstandigheden moest Lauda al snel opgeven. Voor Hunt werd het ook geen vlekkeloze race, maar zijn derde plaats was wel voldoende om over de Oostenrijker te springen in de stand en dus wereldkampioen te worden. De volgende jaren kon hij dit succes niet meer herhalen, ook niet in zijn slotjaar in de F1 bij Wolf.
Hunt stopte in 1979, maar bleef de F1 wel nog met argusogen volgen en werd commentator bij de BBC. Bij momenten voelde hij het weer prikkelen om mee te doen. Ook vanwege financiële overwegingen dacht hij meerdere keren aan een comeback, maar het kwam er uiteindelijk niet van. James Hunt stierf op 15 juni 1993 op amper 45-jarige leeftijd thuis in Wimbledon, aan de gevolgen van een hartaanval.
Schrijf je in op onze nieuwsbrief en ontvang het laatste nieuws per mail.