Een jaar na zijn overlijden: de drie wereldtitels van Niki Lauda

Daarom halen we zijn wereldtitels nog eens onder de loepe. Drie verzamelde hij er: twee in de jaren '70 in dienst van Ferrari en een derde in 1984 voor Marlboro McLaren. Dat was al zijn voorlaatste jaar in de F1, maar dat belette Lauda niet om de kroon op het werk te zetten.

1975

In zijn eerste jaar bij Ferrari had Lauda al een vierde plaats uit de wacht gesleept in het kampioenschap en het zag er niet naar uit dat hij in '75 beter zou doen. In de eerste vier races deed hij geen enkele keer beter dan de vijfde plek. Het duurde echter niet lang vooraleer het wel zou klikken met de nieuwe Ferrari 312T.

De ommekeer volgde in Monaco. Lauda hield Fittipaldi af in de strijd om de overwinning. In Spa-Francorchamps reed Lauda onbedreigd naar de zege. Met uitzondering van twee GP's zou hij voortaan in elke race minstens op het podium staan. Zijn derde plaats in Monza, de voorlaatste wedstrijd, leverde de wereldtitel op.

1977

Met zijn niewe teamgenoot Reutemann kwam Lauda maar moeilijk overeen en dat zorgde er mee voor dat '77 het laatste jaar bij Ferrari zou worden. Het team verlaten deed Lauda wel in stijl. Ondanks dat de wagen dat jaar niet over een uitmuntende snelheid beschikt, haalde Lauda dankzij zijn regelmaat gemakkelijk de bovenhand. Slechts drie GP's zou hij winnen, maar Lauda werd wel weer wereldkampioen.

1984

Nadat hij tweemaal wereldkampioen werd in drie jaar, gingen er wel wat jaren voorbij vooraleer Lauda nog eens in positie zou komen om de titel te pakken. Samen met zijn teamgenoot Alain Prost domineerde hij het seizoen. Dankzij een berekende race in Portugal bleef Lauda Prost nipt voor in de WK-stand, met welgeteld een half punt (na de ingekorte GP van Monaco werd met halve punten gewerkt).